OVER ASTRID
Wie ben ik?
ADHD is mijn gave
Ik had als klein meisje Ritalin nodig om zoals de wereld wilde dat ik me gedroeg te kunnen functioneren in een volle klas. Ik zat vol gave’s, maar kreeg vooral de woorden of ik; ‘nergens aan wilde komen’, ‘dat niet wilde doen’, ‘toch eens stil kon zitten’, ‘dat ik wel veel aandacht vroeg’ en als ik te lastig werd ‘of ik mijn pilletje wel ingenomen had’. Dan kan ADHD nog zo’n gave zijn, die negatieve woorden deden wat met mijn zelfbeeld! Het heeft tijd en therapie gekost om AD(H)D als de gave te omarmen die het is. Ik leefde het eerste deel van mijn leven een intens leven, waarin veel is gebeurd. Niet alles was mijn verantwoordelijkheid, maar ik ging te heftige beslissingen ook niet uit de weg. Keuzes die mijn leven te druk maakten, met alle gevolgen van dien. Met AD(H)D gebeurd er sowieso vaak teveel. Als het leven dan nog meer op je bord gooit, kun je met AD(H)D in de knel komen. Ik kwam in de knel. Mijn dalen werden dieper en de pieken werden hoger. Het valt me op dat vrouwen met ADD of ADHD sowieso (te)veel meemaken. Meestal negatief gekleurd. Ik leerde mijn chaotische, creatieve brein te leren kennen, te begrijpen en exact te geven wat het nodig heeft. Ik kan niet wachten om ook met jou te delen.
Teveel op je bord en ADHD
Tijdens mijn studie bleek dat mijn vader een kwaadaardige hersentumor had. Mijn vader had nog enkele maanden tot een paar jaar te leven. Ik haalde mijn HBO verpleegkundige diploma in die tijd met bijna het hoogste afstudeercijfer van de groep. Ik vloog Sky High. Mijn vader overleed 21 maanden nadat hij zijn diagnose kreeg. Ik was toen 28 weken zwanger. We verhuisden en mijn moeder werd ongeneselijk ziek. Alvleesklierkanker luidde haar diagnose. Na 7 maanden ziekte moesten we ook afscheid van haar nemen. Nét toen alles in rustiger vaarwater kwam en ik de nodige therapie had gevolgd gebeurde het ondenkbare. Ik was weer zwanger! De verloskundige keek met een grijns op en zei: “ik denk dat het er twee zijn”.
Het leven kan veel van je vragen, maar ADD en ADHD doen dat ook.
Het leven, leven kan soms moeilijk zijn. Soms weet je als je ouder wordt en het leven en de mensen erin steeds meer van je verwachten, niet welke kant je op te gaan hebt. Kun je niets vinden wat echt bij jou past, kom je niet zoals andere mensen in beweging, is die eeuwige afwijzing te hard binnenkomend. Ik leef inmiddels elke dag een beetje meer mijn “ideale ADHD leven”. En dan wel volgens mijn voorwaarden, mijn waarden en door het in te zetten van mijn kwaliteiten. ADHD is mijn eindelijk een gave geworden. Mijn ervaringen werden mijn kracht. Mijn kracht die ik al had, werd sterker en uiteindelijk durfde ik te kiezen voor mezelf. Ik ben ambitieus, ik ben naast werknemer ook ondernemer. Ik ben naast een moeder van drie meisjes ook een vrouw die de wereld van ambitieuze vrouwen met ADD & ADHD veel mooier wil maken. Want lord knows dat we in een samenleving leven die ons dagelijks tekort doet.